Pijn en Ontwaken

Omstreeks 2010 kwam Eckhart Tolle op mijn pad via internet. Zijn benadering van het pijnlichaam (painbody) was voor mij precies raak, omdat ik – zolang ik me kan herinneren – altijd van die enorme woedeaanvallen kreeg als er iets “mis ging”. Sinds die tijd speelt het pijnlichaam een belangrijke rol in mijn ontwaken. In plaats van mijn onbewuste reactie van mijzelf veroordelen, zag ik de kans die mij geboden werd. Mijn pijnlichaam kan nog steeds zeer actief zijn, maar de levensduur van zo’n episode wordt steeds korter en korter.
Eckhart Tolle beschrijft het pijnlichaam als een half-autonome psychische entiteit. Als het voor jou behulpzaam is, kun je je er een beeld van een wolkachtig, zwart wezen bij voorstellen.
Het pijnlichaam is opgestapelde, oude emotionele pain die bijna alle mensen in hun energieveld met zich meedragen. Het bestaat uit negatieve emoties die een restant van emotionele pijn achterlaten in de cellen van het lichaam (“cellular memory”). Het pijnlichaam kent een slapende en een actieve fase. Om de zoveel tijd wordt het geactiveerd en als dat het geval is, zoekt het meer pijn om zich te voeden. Het neemt ons denken over en het voedt zich met negatieve gedachten en ervaringen. Dat is de actieve fase. 
Tijdens de slapende fase gaat het leven weer even zijn gewone, probleemloze gangetjes. Het pijnlichaam kan opgelost worden door er bewust naar te kijken. Dit in tegenstelling tot onze geconditioneerde reactie: vechten of vluchten. Het is een schokkende en tegelijkertijd zeer verhelderende ervaring als we ons realiseren dat we onbewust verslaafd zijn aan pijn. 

Hoe manifesteert het pijnlichaam zich? 
Ik zal enkele voorbeelden geven. 

Het Pijnlichaam in relaties
Eckhart Tolle legt uit dat als mensen verliefd op elkaar worden, het heel goed mogelijk is dat de pijnlichamen zich tot elkaar aangetrokken voelen. “Hij begrijpt mij echt en hij weet hoe ik me voel.” Klinkt dit bekend? Hier hebben we een fijn pijnlichaam om ons regelmatig aan te laven. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het PL door een neutrale opmerking die door de partner verkeerd geïnterpreteerd wordt, getriggerd kan worden. Het gebeurt in een flits en je voelt de ongemakkelijke trilling in je lichaam. Er is een onbewuste drang om direct te reageren en voor je het in de gaten hebt, doe je dat ook. Je bent in een ruzie “om niets” beland. Op het moment dat je dit mechanisme gaat herkennen, kun je er bewust voor kiezen om niet te reageren, hoewel het onprettige gevoel in je lichaam duidelijk aanwezig is. Je keert je naar binnen en observeert. Jouw denken zal je allerlei zaken vertellen (“Je hebt gelijk”, “Dit pik je toch niet?” etc.). Observeer en reageer niet. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het heel vaak niet lukt, maar elke keer dat het wel lukt, neemt deze energie af. Zelfs als je je dat achteraf realiseert. Neem “jezelf” niets kwalijk, want dan doe je het tegenovergestelde: voeden.

Het Pijnlichaam en onhandigheid
Regelmatig laat ik dingen vallen of maak ik ze onbedoeld kapot. Dit zou je ook onhandigheid kunnen noemen.  Voorbeeld: je pakt een bord uit de keukenkas en op een of andere onverklaarbare wijze, valt er iets anders kapot op de grond. Dat triggert mijn PL (in de vorm van vulkanische woede) altijd: in een fractie van een seconde is het PL in vol ornaat aanwezig en dan is het heel moeilijk om niet te reageren. Het is alsof je in brand staat en dat is extreem onplezierig. Je denken zal je weer bestoken met verwijtende gedachten, zoals: “Daar ga je weer, onhandige sukkel.” 

Het Pijnlichaam en depressie
Negatieve gedachten geven energie aan het PL en het PL genereert negatieve gedachten. Dus òf je observeert je gedachten òf je observeert je emoties en je fysieke gewaarwordingen. Hierbij horende gedachten zijn meestal gebaseerd op “niet goed (genoeg) zijn.” Eén van de lievelingsgedachten van ons ego. Falen, niet beminnelijk of te dom zijn etc. … en het verdienen om ongelukkig te zijn en te lijden. Zelfmoord lijkt dan vaak een goede optie, omdat de pijn dan tenminste ophoudt, volgens de stem van ons ego.

Het Pijnlichaam en automutilatie
We kennen waarschijnlijk allemaal wel iemand die zichzelf beschadigt of verminkt. Wie of wat is hiervan de oorzaak? Dezelfde patronen zijn van toepassing. Niet goed genoeg zijn, zich “dood” voelen zonder de pijn etc. Heel veel negatieve gedachten, zoals: “Als ik mij pijnig, voel ik tenminste dat ik leef.”

Het Pijnlichaam en zwaarte
Soms voel ik opeens zwaarte in mijn energieveld. Er is geen aanwijsbare reden; het denken gaat echter meteen zoeken om er een te vinden, want er moet een reden zijn, toch? In werkelijkheid is dat heel vaak niet het geval en vanuit een onbewuste neiging gaan we er een verzinnen. In A Course in Miracles staat wat dat betreft een hele behulpzame aanwijzing: “Ik ben nooit van streek om de reden die ik denk.” Het kan zijn dat je je realiseert dat deze zwaarte erg bekend voelt en dat je deze al heel vaak gevoeld hebt. Dus het heeft niets met deze specifieke situatie te maken, maar de huidige situatie triggert dit oude, zich steeds herhalende gevoel. Door deze situatie te gebruiken, heb je een ingang gevonden naar deze zware energie die je al zo lang met je meezeult. 

Het PijnlichaamL en fysieke pijn
Er kan fysieke pijn zijn of een kwaaltje, zoals kortademigheid, brandende ogen, hoofdpijn etc. Je gaat naar je huisarts, maar hij kan niets vinden. Toch heb je er last van. Deze symptomen kunnen vaak als koorts gezien worden: je voelt je niet goed, maar wat er werkelijk gebeurt, is dat er “Fremdkörper” (ongenode gasten) verwijderd worden. Als deze koorts eenmaal zakt, voel je je herboren. Het aller-belangrijkste is om je over te geven en non-reactief te blijven. 

Het Pijnlichaam en electronische apparaten
Terwijl je met computers of andere “devices” werkt, kan het PL zich hierin gaan mengen om te saboteren. Dat herkent waarschijnlijk iedereen wel. Hoeveel tijd en moeite besteden we niet aan het goed laten functioneren van deze apparaten? En hoe voelen we ons daarbij? 

Er zijn zeker meer PL-manifestaties en als je deze wilt delen, nodig ik je daartoe uit.  
 
ABRAHAM (Hicks) hanteert een ietwat andere benadering. Ook Abraham heeft het over “cellular memory”, maar benadrukt meer dat het niet zozeer gaat om het oplossen van deze negatieve ladingen, maar dat het zinvoller is om bewust het “pad van de minste weerstand” te kiezen. Door je bewust te zijn van je emoties en je gedachten, vervolgens doelbewust positieve (“good feeling”) gedachten te kiezen en tenslotte de Wet van de Aantrekkingskracht zijn werk te laten doen. Zodoende zul je meer postieve gedachten aantrekken en zal als een gevolg hiervan je trilling omhoog gaan. Zo ontstijg je als het ware je pijnlichaam, omdat dit op een lagere frequentie trilt. In feite ben je dan ook afgestemd op je Innerlijk Wezen, dat je naar het “pad van de minste weerstand” leidt.
Een Pijnlichaam-manifestatie is natuurlijk ook onderhevig aan de Wet van de Aantrekkingskracht: er wordt steeds meer laag-frequente energie aangetrokken die vervolgens tot ontlading komt. Neem het jezelf niet kwalijk als je in een manifestatie getrokken wordt: als de WvdA eenmaal op gang is en negatieve energie aan kracht heeft gewonnen, kun je er niet zomaar uitstappen. Een volgende keer ben je er misschien sneller bij en weet je de opkomende negatieve stroom in de kiem te smoren.